Jarumon
วันพุธที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557
ASEAN
Today in Naypyidaw Myanmar concluded
its second and last ASEAN Summit as ASEAN Chair. With that, the
figurative gavel associated with the ASEAN Chair was handed to the 2015
ASEAN Chair, Malaysia.Although
Malaysia does not formally take over as ASEAN Chair until the end of the
year, in reality Malaysia has been acting in an ASEAN leadership role
this year, and likely beyond next year, particularly with regard to the
ASEAN Economic Community (AEC).This is all for the better for the AEC.
As discussed previously, the major accomplishment of Myanmar as ASEAN Chair is that it was allowed to serve as ASEAN Chair, and that the ASEAN Summits and various associated meetings took place this year without difficulty. The
position of ASEAN Chair served as a carrot for Myanmar to undertake its
economic and political reforms, and the ASEAN Summits allowed the
Myanmar government to display its willingness to continue those reforms.The
real question for Myanmar is how next year’s elections will play out,
e.g., whether a new Myanmar government will be established that can
fully implement these reforms.
However, to use an old American aphorism, Myanmar is not (yet) able to “walk and chew gum at the same time.”Although
it should be complimented being able to “walk” (e.g., serve as ASEAN
Chair), years of economic isolation left Myanmar ill-prepared to take on
the AEC-related tasks, particularly in the run-up to the AEC’s December
31, 2015, implementation date.
Fortunately ASEAN’s leadership had foreseen this possibility and allowed Laos and Malaysia to swap their terms as ASEAN Chair.Malaysia,
as a founding member of ASEAN and an active trading nation, is much
more experienced and capable of handling the AEC issues. Furthermore, in the Razak brothers, Malaysia’s public and private sectors have leadership devoted to ASEAN and the AEC.Prime
Minister Najib Razak wants to establish a diplomatic and political
legacy, while Nazir Razak wants to create a fully functioning AEC in
which his CIMB Bank thrives.
Thus, we have seen Malaysia pushing
for reforms of the ASEAN institutions as leader of the High Level Task
Force on institutional reform, with Prime Minister Najib Razak openly calling for changes to ASEAN’s organizational and financial structures.Meanwhile, Nazir Razak has been calling for similar changes to support the AEC as both a single market and a single production base.
Indeed, because of the rotation of the ASEAN Chair, Malaysia could continue to have a continuing role beyond 2015.Laos,
despite being an enthusiastic supporter of the AEC, has limited
resources and capabilities; hence its own role in AEC development in
2016 could and should be augmented by Malaysia serving as an unofficial
holdover role (and when the Philippines, the 2017 ASEAN Chair, may be
preoccupied with its own elections to take on early responsibilities).
The coming year therefore promises to see Malaysia continuing its work, only with the added formal position as ASEAN Chair.It is vital for the AEC’s success that Malaysia fully follow through and deliver actual institutional reforms.December
31, 2015, is only the end of the first stage of the AEC, and such
reforms are necessary to deliver on the AEC’s full promise.
บทบาทสำคัญของมาเลเซียในฐานะประธานอาเซียน 2015
วันนี้ในเนปีดอประเทศพม่าสรุปการประชุม
สุดยอดอาเซียนครั้งที่สองและครั้งสุดท้ายในฐานะประธานอาเซียน
กับที่ค้อนเป็นรูปเป็นร่างที่เกี่ยวข้องกับประธานอาเซียนถูกส่งไปยังประธาน
อาเซียนในปี 2015 มาเลเซียแม้ว่า
มาเลเซียอย่างเป็นทางการไม่ได้นำไปเป็นประธานอาเซียนจนถึงสิ้นปีในความเป็น
จริงประเทศมาเลเซียได้รับการแสดงในบทบาทความเป็นผู้นำในภูมิภาคอาเซียนนี้
ปีและมีแนวโน้มที่นอกเหนือจากในปีถัดไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับ
ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) โดยทั้งหมดนี้เป็นของที่ดีกว่าสำหรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน
ตามที่กล่าวไว้ก่อนหน้านี้ความสำเร็จที่สำคัญของพม่าเป็นประธานอาเซียนเป็นที่ได้รับอนุญาตให้ทำหน้าที่เป็นประธานอาเซียนและการประชุมสุดยอดอาเซียนและการประชุมที่เกี่ยวข้องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในปีนี้โดยไม่ยาก ตำแหน่ง
ของประธานอาเซียนทำหน้าที่เป็นแครอทพม่า
ที่จะดำเนินการปฏิรูปทางเศรษฐกิจและการเมืองของตนและการประชุมสุดยอดอาเซียน
ที่ได้รับอนุญาตจากรัฐบาลพม่าเพื่อแสดงความตั้งใจที่จะดำเนินการต่อการ
ปฏิรูปที่แท้จริงสำหรับคำถามพม่า
เป็นวิธีการเลือกตั้งในปีถัดไปจะเล่นออกเช่นว่ารัฐบาลพม่าจะได้รับการยอมรับ
ว่า อย่างสามารถดำเนินการปฏิรูปเหล่านี้
อย่างไรก็ตามการใช้คำพังเพยอเมริกันเก่าพม่าไม่ได้ (ยัง) สามารถที่จะ "เดินและเคี้ยวหมากฝรั่งในเวลาเดียวกัน." ถึง
แม้ว่ามันควรจะชมความสามารถในการ "เดิน" (เช่นทำหน้าที่เป็นประธานอาเซียน)
ปี
แยกออกจากพม่าทางเศรษฐกิจไม่ดีเตรียมที่จะใช้ในงานที่เกี่ยวข้องกับประชาคม
เศรษฐกิจอาเซียนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการทำงานได้ถึง 31 ธันวาคม 2015
วันที่การดำเนินการของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน
โชคดีที่ผู้นำอาเซียนได้เล็งเห็นถึงความเป็นไปได้นี้และได้รับอนุญาตลาวและมาเลเซียเพื่อแลกเปลี่ยนข้อตกลงของพวกเขาเป็นประธานอาเซียนมาเลเซียในฐานะสมาชิกผู้ก่อตั้งของอาเซียนและประเทศค้าที่ใช้งานเป็นที่มีประสบการณ์และความสามารถในการจัดการปัญหา AEC มากขึ้น นอกจากนี้ใน พี่น้อง Razak, ภาครัฐและเอกชนของมาเลเซียได้ทุ่มเทให้กับการเป็นผู้นำอาเซียนและ AEC นายก
รัฐมนตรีนาจิบราซัคต้องการสร้างมรดกทางการทูตและการเมืองในขณะที่นาซีร์รา
ซัคต้องการที่จะสร้างประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนทำงานอย่างเต็มที่ในการที่
ธนาคารของเขาก้าวหน้า
ดังนั้นเราจึงได้เห็นมาเลเซียผลักดันให้การปฏิรูปหน่วยงานของอาเซียนในฐานะผู้นำระดับกองเรือรบสูงในการปฏิรูปสถาบันกับนายกรัฐมนตรีนาจิบราซัคเปิดเผยเรียกร้องให้มีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างองค์กรและการเงินของอาเซียน . ขณะที่นา
ซีร์ราซัคได้รับการเรียกร้องให้ที่คล้ายกัน
การเปลี่ยนแปลงเพื่อรองรับประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนขณะที่ทั้งสองตลาดเดียวและ
ฐานการผลิตเดียว .
อันที่จริงเพราะการหมุนของประธานอาเซียนมาเลเซียจะยังคงมีบทบาทอย่างต่อเนื่องเกินกว่าปี 2015 ลาว
แม้จะเป็นผู้สนับสนุนกระตือรือร้นของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนที่มีการ จำกัด
ทรัพยากรและความสามารถในการ;
ด้วยเหตุนี้บทบาทของตัวเองในการพัฒนาประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในปี 2016
สามารถและควรจะเติมโดยมาเลเซียที่ทำหน้าที่เป็นบทบาทของสิ่งที่หลงเหลือมา
อย่างไม่เป็นทางการ (และเมื่อฟิลิปปินส์, ประธานอาเซียนในปี 2017
อาจจะหมกมุ่นอยู่กับการเลือกตั้งของตัวเองที่จะใช้ในความรับผิดชอบเช้า)
ปีนี้จึงสัญญาว่าจะเห็นประเทศมาเลเซียอย่างต่อเนื่องในการทำงานของตนเท่านั้นที่มีตำแหน่งอย่างเป็นทางการเพิ่มเป็นประธานอาเซียนมัน
มีความสำคัญสำหรับความสำเร็จของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนที่ประเทศมาเลเซีย
อย่างเต็มที่ปฏิบัติตามผ่านและส่งมอบการปฏิรูปสถาบันที่เกิดขึ้นจริง31 ธันวาคม 2015 เป็นเพียงจุดสิ้นสุดของ ขั้นตอนแรกของ AEC และการปฏิรูปดังกล่าวมีความจำเป็นที่จะต้องส่งมอบสัญญา AEC เต็มรูปแบบ
This week Christian Whiton, whose work I respect, wrote in WSJ.com on the reasons why Timor Leste should join ASEAN.Now
I would agree with the political, economic and other reasons put forth
in the article. Unfortunately, I don't see how this will become reality
any time soon, perhaps not in this decade.
This was discussed in one ofthe earliest posts of this blog.Have things changed since 2011, when Indonesia was actively pushing for Timor Leste in its role as ASEAN Chair?
On the ground, Timor Leste has improved its governance and infrastructure, as Christian notes in his article.However,
sources in the ASEAN Secretariat and in Dili have indicated to me that
Timor Leste is still far behind in understanding and incorporating the aquis of commitments associated with full ASEAN membership.Much
of this is related to the relative lack of skills and human resources
in Timor Leste’s government; however, similar issues did not hold back
Cambodia from joining ASEAN, issues which were resolved through the
passage of time and the influx of resources.
Just as importantly, ASEAN itself is not ready for Timor Leste to join its ranks., for reasons big and small.In
2015, ASEAN is conducting a stocktaking of the ASEAN Community, which
will include a review of the authority and functioning of the ASEAN
institutions.Implementation both of the post-2015 ASEAN Community agenda and the institutional reform will take time. ASEAN needs to get this right with its existing members before it takes on a new member.
On the smaller reasons, Dili will need
time to develop the physical infrastructure to host the two ASEAN
summits that will come with becoming ASEAN Chair at some point; one of
these ASEAN summits will also incorporate the East Asia Summit which the
leaders of the United States, China and other countries will attend. Furthermore,
if Timor Leste joined now, the rotational ASEAN Chair position would be
filled by Timor Leste in 2020 (currently scheduled to be Vietnam’s term
as ASEAN Chair, as the rotation is supposed to be Malaysia, Laos,
Philippines, Singapore, Thailand and Vietnam beginning in 2015; Timor
Leste would fit in after Thailand). This
means that Timor Leste probably cannot join ASEAN until Vietnam’s term
as ASEAN Chair in 2020, or more likely, Timor Leste will agree to a
delayed term as ASEAN Chair upon joining.Although these considerations may appear to be minor, they are given weight by the ASEAN leadership.
Weaving all of these considerations
leads to a worst-case scenario of Timor Leste joining ASEAN by 2023,
when its former occupier Indonesia becomes ASEAN Chair once again.By
that year, sufficient time will have passed for Dili to have addressed
the large and small concerns regarding its membership application, which
should allow Indonesia to make a full court press for Timor Leste once
again and succeed where it could not in 2011.
The problem is that 2023 is 8 long years away and much could happen in the interim.Furthermore,
ASEAN membership can, in and of itself, be used as a carrot and a stick
to encourage Timor Leste to continue with its economic and political
reforms. Better then, to give
Timor Leste a fixed date of membership, say by 2020 (which was the
original date for the ASEAN Community), but take efforts to ensure that
Timor Leste can be a fully functioning member by then.That
means letting Timor Leste participate as an observer to ASEAN meetings
(something promised by then-ASEAN Chair Indonesia in 2011 but not really
implemented) and increasing support for its accession efforts (both to
ASEAN and the WTO; full accession to the WTO will greatly help Timor
Leste deal with its AEC commitments). That
also means making accession conditional on achieving set goals during
the process, so that ASEAN does not lock itself into taking on an
unprepared Timor Leste.
By doing this, ASEAN can avoid the
mistakes of the European Union. The EU has arguably taken on new members
who were unprepared and required years to catch up.The
EU also started accession talks with Turkey which became interminable
due to domestic European politics and ultimately alienated that country.
Timor Leste, by comparison, carries no
such political risks for the ASEAN leaders but comes with regional
risks which can be alleviated by the proper use of time and resources.
The bigger risk would be to put off Timor Leste indefinitely and create a
underperforming, or worse, failed state at the southeastern edge of
southeast Asia.
วิธีการรับติมอร์เลสเตเข้าสู่อาเซียนในปี 2020
สัปดาห์นี้คริสเตียน Whiton, ที่ทำงานผมเคารพเขียนไว้ใน WSJ.com กับเหตุผลที่ว่าทำไมประเทศติมอร์เลสเตจะเข้าร่วมอาเซียน . ตอน
นี้ผมจะเห็นด้วยกับเหตุผลทางการเมืองเศรษฐกิจและอื่น ๆ ที่ออกมาในบทความ
แต่น่าเสียดายที่ผมไม่เห็นว่านี้จะกลายเป็นความจริงในเร็ว ๆ
นี้อาจจะไม่ได้อยู่ในทศวรรษนี้
นี้ได้รับการกล่าวถึงใน โพสต์ที่เก่าแก่ที่สุดของบล็อกนี้ . มี
สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปนับตั้งแต่ 2011
เมื่ออินโดนีเซียได้รับการผลักดันอย่างแข็งขันสำหรับประเทศติมอร์เลสเตใน
บทบาทของการเป็นประธานอาเซียน?
บนพื้นดิน, ติมอร์เลสเตได้รับการปรับปรุงการกำกับดูแลและโครงสร้างพื้นฐานของมันเป็นบันทึกที่นับถือศาสนาคริสต์ในบทความของเขาแต่
แหล่งที่มาในสำนักเลขาธิการอาเซียนและลีได้แสดงให้เห็นว่าฉันที่ประเทศ
ติมอร์เลสเตยังห่างไกลที่อยู่เบื้องหลังในการทำความเข้าใจและการใช้มาตรการAquisของภาระผูกพันที่เกี่ยวข้อง กับสมาชิกอาเซียนเต็มรูปแบบมาก
นี้จะเกี่ยวข้องกับญาติขาดทักษะและทรัพยากรมนุษย์ในรัฐบาลติมอร์เลสเตฯ
แต่ปัญหาที่คล้ายกันไม่ได้ถือกลับประเทศกัมพูชาจากการเข้าร่วมอาเซียนปัญหา
ที่ได้รับการแก้ไขผ่านทางเดินของเวลาและไหลบ่าเข้ามาของทรัพยากร
เช่นเดียวกับที่สำคัญของอาเซียนเองยัง
ไม่พร้อมสำหรับประเทศติมอร์เลสเตที่จะเข้าร่วมการจัดอันดับของ.
สำหรับเหตุผลที่มีขนาดใหญ่และขนาดเล็กในปี 2015 อาเซียนจะดำเนินการตรวจนับของประชาคมอาเซียนซึ่งจะรวมถึงการตรวจสอบของผู้มีอำนาจและการทำงานของอาเซียน สถาบันการ
ดำเนินการทั้งสองของการโพสต์ 2015
วาระการประชุมประชาคมอาเซียนและการปฏิรูปสถาบันจะใช้เวลาในอาเซียนต้องการ
ที่จะได้รับสิทธินี้กับสมาชิกที่มีอยู่ก่อนที่มันจะใช้เวลาในการเป็นสมาชิก
ใหม่
เหตุผลเล็กลีจะต้องใช้เวลาในการพัฒนา
โครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพที่จะเป็นเจ้าภาพการประชุมสุดยอดอาเซียนสองที่จะ
มาพร้อมกับการเป็นประธานอาเซียนในบางจุด;
หนึ่งในจำนวนนี้ยอดอาเซียนยังจะรวมการประชุมสุดยอดเอเชียตะวันออกซึ่งผู้นำ
ของสหรัฐอเมริกาจีนและประเทศอื่น ๆ จะเข้าร่วม นอก
จากนี้หากประเทศติมอร์เลสเตเข้าร่วมตอนนี้การหมุนตำแหน่งประธานอาเซียนจะได้
รับการเติมเต็มด้วยติมอร์เลสเตในปี 2020 (ในปัจจุบัน
กำหนดที่จะระยะของเวียดนามในฐานะประธานอาเซียนเป็นวาระที่ควรจะเป็นมาเลเซีย
ลาว, ฟิลิปปินส์, สิงคโปร์, ไทยและเวียดนามเริ่มต้นในปี 2015;
ติมอร์เลสเตจะพอดีหลังจากประเทศไทย) ซึ่ง
หมายความว่าประเทศติมอร์เลสเตอาจจะไม่สามารถเข้าร่วมอาเซียนจนถึง
ระยะของเวียดนามในฐานะประธานอาเซียนในปี 2020 หรือมีโอกาสมากขึ้น,
ติมอร์เลสเตจะเห็นด้วยกับคำที่ล่าช้าเป็นประธานอาเซียนเมื่อเข้าร่วมแม้ว่าการพิจารณาเหล่านี้อาจจะเป็นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พวกเขาจะได้รับน้ำหนักโดยการเป็นผู้นำอาเซียน
การทอผ้าทั้งหมดของการพิจารณาเหล่านี้จะ
นำไปสู่สถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดกรณีของติมอร์เลสเตเข้าร่วมอาเซียนในปี
2023 โดยเมื่ออดีตผู้ครอบครองของอินโดนีเซียเป็นประธานอาเซียนอีกครั้งโดย
ในปีนั้นเวลาเพียงพอที่จะได้ผ่านสำหรับลีที่จะมีการแก้ไขปัญหาที่มีขนาดใหญ่
และขนาดเล็ก
เกี่ยวกับการสมัครสมาชิกของมันซึ่งจะช่วยให้อินโดนีเซียที่จะทำให้กดเต็มศาล
ติมอร์เลสเตอีกครั้งและประสบความสำเร็จที่จะทำไม่ได้ในปี 2011
ปัญหาคือว่า 2023 คือ 8 ปีนานออกไปและมากอาจเกิดขึ้นในระหว่างกาลนอก
จากนี้สมาชิกอาเซียนสามารถในตัวของมันเองจะใช้เป็นแครอทและติดเพื่อส่งเสริม
ให้ประเทศติมอร์เลสเตที่จะดำเนินการกับการปฏิรูปทางเศรษฐกิจและการเมืองของ
ตน ดีขึ้นแล้วเพื่อให้ประเทศ
ติมอร์เลสเตวันที่กำหนดของการเป็นสมาชิกกล่าวว่าในปี 2020
(ซึ่งเป็นวันเดิมสำหรับประชาคมอาเซียน)
แต่ใช้ความพยายามเพื่อให้แน่ใจว่าประเทศติมอร์เลสเตจะมีสมาชิกทำงานอย่าง
เต็มที่แล้วนั่นหมายถึงการปล่อย
ให้ประเทศติมอร์เลสเต มีส่วนร่วมในฐานะผู้สังเกตการณ์การประชุมอาเซียน
(สิ่งที่สัญญาไว้แล้วอาเซียนเก้าอี้อินโดนีเซียในปี 2011
แต่ไม่นำมาใช้จริงๆ)
และการสนับสนุนที่เพิ่มขึ้นสำหรับความพยายามของคู่สัญญา
(ทั้งอาเซียนและองค์การการค้าโลก;
เข้าเต็มในการองค์การการค้าโลกอย่างมากจะช่วยให้การจัดการติมอร์เลสเตมี
ภาระผูกพันของ AEC) ที่ยังหมาย
ถึงการทำเข้าเงื่อนไขในการบรรลุเป้าหมายที่กำหนดในระหว่างขั้นตอนเพื่อให้อา
เซียนไม่ได้ล็อคตัวเองในการที่เตรียมตัวติมอร์เลสเต
โดยทำเช่นนี้อาเซียนสามารถหลีกเลี่ยง
ความผิดพลาดของสหภาพยุโรป
สหภาพยุโรปได้นำเนื้อหาเกี่ยวกับสมาชิกใหม่ที่กำลังเตรียมตัวและปีที่ต้อง
การที่จะจับขึ้นในสหภาพยุโรปก็เริ่มพูดถึงการเข้ากับตุรกีซึ่งกลายเป็นที่สิ้นสุดเนื่องจากการเมืองในยุโรปในประเทศและแปลกที่สุดว่าประเทศ
ประเทศติมอร์เลสเตโดยเปรียบเทียบดำเนิน
ไม่มีความเสี่ยงทางการเมืองเช่นสำหรับผู้นำอาเซียน
แต่มาพร้อมกับความเสี่ยงในระดับภูมิภาคซึ่งสามารถบรรเทาโดยการใช้ที่เหมาะสม
ของเวลาและทรัพยากร
ความเสี่ยงที่ใหญ่กว่าจะต้องเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนดติมอร์เลสเตและสร้าง
ประสิทธิภาพต่ำหรือเลว,
รัฐล้มเหลวที่ขอบด้านตะวันออกเฉียงใต้ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
